Een kajakreis van  3000 km over de Yukon-rivier: van Canada naar Alaska tot aan de Beringzee

Wouter Jan de Vries, adviseur bij Flux Partners, maakte zijn langgekoesterde droom werkelijkheid: een kajakreis van 3000 kilometer over de Yukon-rivier. Zijn tocht door de wildernis is niet alleen een avontuurlijk verhaal, maar ook een inspirerend voorbeeld van toewijding en vastberadenheid. In deze blog duiken we dieper in het verhaal van Wouter Jan, waarbij we de uitdagingen en hoogtepunten van zijn indrukwekkende reis verkennen. 

Van droomreis naar werkelijk avontuur

Als kind bracht Wouter Jan zijn vakanties door met kajakken en kamperen, waarbij hij al droomde van een kajaktocht met een tentje in de natuur. Het beslissende moment kwam echter pas in 2000, tijdens een reis naar Canada en Alaska, waar hij de majestueuze Yukon-rivier aanschouwde. “Ik was zo onder de indruk van mensen die in kajaks de ongerepte wildernis verkenden, dat ik dacht: dat wil ik ook!” vertelt Wouter Jan.

Jarenlang bleef het alleen bij dromen, maar toen Wouter Jan na 3 jaren trouwe dienst bij Flux de mogelijkheid kreeg om een maand onbetaald verlof op te nemen, zag hij dit als het uitgelezen moment voor zijn reis. Vanaf dit moment is zijn avontuurlijke idee echt gaan leven. Hij vertelt: “Ik wist al vrij snel dat ik dit samen met een vriend wilde doen. Ik legde mijn plan voor om de hele Yukon-rivier af te peddelen. Hij heeft er een paar dagen over nagedacht en stemde toen in.” Toen begon de voorbereiding van anderhalf jaar. “De rivier is de helft van het jaar bevroren, dus we moesten onze reis goed plannen. We bestudeerden reisverslagen berekenden de dagelijkse afstand die we moesten afleggen, kochten onze uitrusting en boekten vliegtickets. Vanaf dat moment kon de voorpret beginnen.”

Logistieke uitdagingen op het ochtenduur

Deze zomer was het dan eindelijk zover. De eerste 30 dagen hadden ze geluk met het weer, waardoor ze makkelijk in hun dagelijkse ritme konden komen. De dag begon vaak al vroeg. “Ons doel was om 8 uur per dag op het water door te brengen. Onze wekker om 5.30 uur, zodat we genoeg tijd hadden om onze kajaks in te pakken en direct het water op te gaan”, vertelt Wouter Jan. 

Het inpakken van de kajaks duurde langer dan verwacht. Elke ochtend waren ze zo’n twee uur bezig met het inladen van onze uitrusting. Wouter Jan legt uit: “We hadden voor 8 weken aan eten bij ons. Dat moesten we elke dag uit de kajaks halen, omdat er beren in het

gebied waren. We wilden natuurlijk voorkomen dat als ze in de buurt kwamen, ze onze kajaks zouden beschadigen.”

Ontmoeting met inheemse gemeenschappen

Tijdens de reis gingen er dagen voorbij zonder dat de avonturiers andere mensen tegenkwamen. “We zagen alleen af en toe een andere peddelaar of een klein dorpje”, vertelt Wouter Jan. “Soms zat er wel een week tussen.” Door deze periodes van afzondering vielen ze op bij de lokale bevolking. “Ze noemen ons ook wel drifters of floaters − mensen die een beetje de weg kwijt zijn. Eigenlijk klopt dat ook wel: we verkenden een onbekend gebied en lieten ons meedrijven met de stroom van de rivier.”

Een van de meest opmerkelijke aspecten van de reis was de ontmoeting met inheemse gemeenschappen in Alaska. “Ik had me niet gerealiseerd dat er nog zoveel inheemse volkeren in Alaska wonen”, vertelt Wouter Jan. “In Emmonak had ik bijvoorbeeld een gesprek met iemand die zijn dieet voor een belangrijk deel aanvulde met de zeehondenjacht, de visserij en het plukken van bessen. Dat was bijzonder om mee te maken.”

Terugkeer in Nederland en reflectie op het avontuur

Het avontuur in de wildernis was een grote uitdaging, zowel fysiek als mentaal. Slapen op de grond en een gebrek aan moderne gemakken zoals een keuken of badkamer brachten hen in een compleet andere wereld. Dit zorgde soms voor spanningen tussen de twee avonturiers. “Als je chagrijnig bent, reageer je dat al snel op elkaar af”, legt Wouter Jan uit. “Dat probeerden we te voorkomen door constant te vragen hoe het met de ander ging. We wilden geen irritaties opkroppen, dus we zorgden ervoor dat alles bespreekbaar was.”

Na 8 weken in de ongerepte natuur ontdekte Wouter Jan iets wat hij niet van zichzelf had verwacht. “Ik kwam erachter dat ik goed gedij in een omgeving met weinig prikkels, terwijl ik normaal gesproken iemand ben die juist prikkels opzoekt”, merkt hij op. “Nu ik terug ben, probeer ik de drukte van mijn dagelijks leven te verminderen en meer tijd vrij te maken voor ongeplande zaken.”

Succes via doorzettingsvermogen

Wouter Jan beseft dat dit avontuur zeker niet voor iedereen is weggelegd. “Het kost veel tijd, best wel veel geld en het is gewoon afzien”, geeft hij toe. Maar opgeven was geen optie. De reis bracht niet alleen uitdagingen met zich mee, maar ook diepe voldoening en persoonlijke groei. Het laat zien dat doorzettingsvermogen en vastberadenheid zelfs in de meest uitdagende omstandigheden tot geweldige resultaten kunnen leiden. “Al met al was het een fantastische ervaring”, zo besluit hij.